Anapireksja – stan eutermii to dobroczynny dla organizmu, polegający na obniżeniu temperatury nastawczej organizmu; stan odwróconej gorączki; stan anapireksji wywołuje m.in. trauma, endotoksemia, neurotoksyny. Anapireksja ma działanie neuroprotekcyjne, więc jest stanem pożądanym przy uszkodzeniach mózgu, niedotlenieniu itp.
Odróżnia się hipotermię od anapireksji. Stan, w którym organizm nie jest w stanie utrzymać odpowiedniej temperatury ciała (na przykład na skutek przebywania na mrozie) nazywa się hipotermią, natomiast w anapireksji organizm obniża w ośrodku termoregulacji swój punkt nastawczy, co powoduje obniżenie temperatury. Obniżenie temperatury w anapireksji nie wynika jednak z niemożności jej osiągnięcia, ale z konieczności oszczędnego gospodarowania tlenem.
Anapireksja występuje zazwyczaj podczas przebywania w warunkach wysokogórskich (adaptacja do środowiska o niższym ciśnieniu tlenu) lub w stanach poreanimacyjnych. Stanowi formę ochrony organizmu w warunkach niedotlenienia. Przy niższej temperaturze reakcje enzymatyczne, a w konsekwencji cały metabolizm – ulegają znacznemu spowolnieniu. W przypadku niedoboru tlenu (który jest niezbędny do prawidłowego metabolizmu) spowolnienie metabolizmu jest formą obrony organizmu – narządy takie jak wątroba czy jelita pracują wolniej, pozostawiając go dla ważniejszych do przeżycia narządów takich jak mózg czy nadnercza.