Cukromocz to obecność cukru w moczu.
W zależności od rodzaju cukru w moczu można rozróżnić:
glukozuria – przy obecności glukozy
melituria – obecność innego niż glukoza cukru w moczu:
galaktozuria – przy obecności galaktozy
fruktozuria – przy obecności fruktozy
laktozuria – przy obecności laktozy
pentozuria – przy obecności cukrów z grupy pentoz takich jak: ryboza, rybuloza, ksyloza, ksyluloza
Najczęściej spotykamy się z glukozurią. W warunkach prawidłowych nie stwierdza się glukozy w moczu. Obecność glukozurii jest wskazaniem do oznaczenia glukozy w surowicy. Może być objawem cukrzycy.
Innymi przyczynami cukromoczu mogą być: uszkodzenie kanalików nerkowych, guzy przysadki mózgowej, działanie niektórych leków i hormonów.
W warunkach prawidłowych próg nerkowy glikemii wynosi 150–180 mg/dl. U ciężarnych wartość ta jest mniejsza niż 150 mg/dl, dlatego u kobiet w ciąży może występować tzw. fizjologiczna glukozuria. W cukrzycowej chorobie nerek próg nerkowy glikemii zwiększa się do 300 mg/dl. Oznacza to, że mimo znacznej hiperglikemii np. 200 mg/dl nie stwierdza się cukromoczu. Glukozuria może wystąpić mimo prawidłowej glikemii. Objaw ten jest wynikiem zaburzeń czynności kanalików proksymalnych nerek i określony jest jako glukozuria nerkowa.
Rozróżnia się 3 kategorie cukromoczu:
cukromocz łagodny
typ A – spowodowany obniżeniem progu nerkowego i obniżeniem maksymalnej resorpcji glukozy
typ B – obniżony próg nerkowy, prawidłowa resorpcja glukozy
typ C – zupełny brak resorpcji glukozy
cukromocz w przebiegu cukrzycy i cukrzycy ciężarnych
cukromocz w przebiegu dysfunkcji kanalików nerkowych (zespół Fanconiego)